Σαν να περπατάς ανάμεσα στον κόσμο γυμνή...
όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα σε εσένα αλλα δε νιώθεις ντροπή...
Προχωράς και κοιτάς ευθεία... στο κενό..
κανένα βλέμμα και κανένας ψίθυρος δε σε αγγίζει..
Το κρύο δε το νιώθεις..
Πηγαίνεις... μόνη σου αποφάσισες να γδυθείς..
Γδύθηκες από κάθε περιφανεια και κάθε εγωισμό...
πέταξες κάθε ρούχο που φυλάκιζε το μυαλό σου...
έβγαλες κάθε τι που σε έπνιγε..
και προχωράς...
Ήταν μόνο η πρώτη στιγμή που ένιωσες άβολα... τώρα αδιαφορεις!
Το έκανες...
Έτσι νιώθεις όταν γδύνεις την ψυχή σου... όταν ξεγυμνώνεις την καρδιά σου
Ένα αίσθημα ντροπής στην αρχή, απελευθέρωσης μετά και αδιαφορία για το τι λένε , σκέφτονται ή νιώθουν οι άλλοι!
Μας έμαθαν να είμαστε εγωιστές, περήφανοι , να μη λέμε για το πως νιώθουμε, να φοβόμαστε ακόμα και να νιώσουμε... μέσα στα πρέπει και στα δήθεν.. Τρομάζουμε και κρυβόμαστε... ντυνόμαστε για να μη μας βλέπουν...
χανόμαστε στο "πλήθος" για να μη καταλάβουν!
και στο τέλος χανόμαστε εμείς οι ίδιοι, χάνουμε τον εαυτό μας.. κάθε ουσία και αξία και μαζί με αυτόν χάνουμε και άλλα χωρίς να μάθουμε ποτέ αν θα τα είχαμε... άπλα γιατί είμαστε περήφανοι! σκληροί! εγωιστές!
εγώ διαλέγω να γδυθώ και ας με κοιτάτε...
διαλέγω να είμαι γυμνή και ας γελάτε...
διαλέγω να είμαι εγώ και ας μη το αντέχετε....!!!!!!!
Μαρλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου