Ένα όνειρο που ήθελε να γίνει αληθινό...

Παρακάτω είναι μια ιστορία που ξεκίνησε ως αστείο σε ένα ποστ στο facebook ... το αποτέλεσμα είναι εκπληκτικό!!!
Μια ιστορία που κάθε σχόλιο μια πρόταση της... η μια να συμπληρώνει την άλλη...

Μια φορά κι ένα καιρό...

ζούσε σε ένα λιβάδι...


ένα μικρό και απλό όνειρο....


Που φανταζόταν ότι μια μέρα θα πάψει να είναι όνειρο...



μα μέρα με τη μέρα όλο και μεγάλωνε και θύμωνε που έμενε όνειρο...


έτσι αποφάσισε να ψάξει τρόπους για να ξυπνήσει...


μπήκε σε μυαλά μπας και βρει τρόπο να γίνει πραγματικό...


εκεί όμως ζούσε το ψέμα και την ξεγελούσε συνέχεια...


έψαχνε αλλά δεν έβρισκε την θέληση που θα μπορούσε να το κάνει αλήθεια...


έτσι ξεκίνησε να γυμνάζετε με εμπειρίες και γνώσεις


και σκέψεις που το έκαναν να ξεχάσει τι ήταν...


άρχισε να δυναμώνει και άφηνε πίσω το παρελθόν κάνοντας το μέλλον


ελπίδα, μόνο που είχε γίνει πολύ δυνατό και μεγάλο....


μέχρι να γίνει αληθινό... έψαχνε τροφή μέσα στα μυαλά


κι έτσι ο χρόνος περνούσε, κι όταν ανασηκώθηκε κι είδε πως γιγάντιο όνειρο είχε γίνει, το μέλλον φάνταζε μικρό για να χωρέσει....


ξαφνικά ένιωθε φυλακισμένο... και ήθελε να δραπετεύσει


κοιτούσε που θα μπορούσε να πάει, που θα μπορούσε να χωρούσε...


δοκίμασε να κατέβει προς την καρδιά..


η σκέψη δεν το βοηθούσε, η καρδιά έχει το χώρο σκέφτηκε...


έτσι αποχαιρέτησε την λογική και άρχισε το ταξίδι προς την καρδιά


καθώς το ταξίδι κόντευε να τελειώσει, γνώριμο αυτό που αντίκρισε...


είδε και άλλα όνειρα... και άλλες ελπίδες όμως μέσα σε έναν πονο...


ένα πόνο τόσο γνώριμο που δεν ήθελε να πιστέψει....


άρχισαν εικόνες από το παρελθόν να έρχονται μπροστά της... ζούσε ξανά καθ συναίσθημα


κάθε στιγμή που πέρασε στο καταπράσινο λιβάδι...


και ξαφνικά άρχισε να δακρύζει... κάθε δάκρυ και μια λύτρωση κάθε λυγμός και μια ανακούφιση


κάθε σκέψη ήταν περιττή, εκεί ήταν το μόνο μέρος που χώραγε....


άρχισε να καθαρίζει τον χώρο για να νιώσει άνετα...


Τον έφτιαξε δικό του, όπως εκείνο ήθελε, όπως εκείνο φαντάστηκε ...


το γέμισε αγάπη , και το στόλισε με χαμόγελα


σαν όταν όνειρο ήταν και ήθελε αλήθεια να 'ταν...


τώρα ήταν αλήθεια σαν να ταν όνειρο!