Δευτέρα 30 Ιουνίου 2014

Ποιoς νοιάζεται για μας...


Με πονάει όταν σκέφτομαι πως κάποιοι άνθρωποι μάλλον δεν αξίζουν να είναι κοντά μου... πιο πολύ με πονάει που δεν έχω την δύναμη να τους διώξω γιατί τους νοιάζομαι εγώ...
μα αυτό που με χτυπάει πιο πολύ είναι όταν μου ζητάνε και απαιτούν να είμαι "εκεί" ενώ αυτοί δεν ήταν "εδώ" ....

Όλοι κοιτούν τα θέλω τους και περιμένουν να τα σεβαστούμε να τα δεχτούμε χωρίς όμως να μπαίνουν καν στον κόπο να ρωτήσουν ή έστω να ακούσουν τα δικά μου θέλω....

Μα το χειρότερο μου από όλα το χειρότερο μου είναι ένα...
ο εγωισμός, εκείνος ο περίεργος εγωισμός που φωλιάζει και κατοικεί μέσα σε κάποιους ανθρώπους.... εκείνος ο εγωισμός που θα βγάλει φθόνο, κακία... που θα κοιτάξει ένα γεγονός και απο ολα τα στοιχειά θα ψάξει να βρει το "άσχημο" θα ψαχουλέψει για το αρνητικό. Αυτός που αν σε δει να νιώθεις όμορφα θα βρει κάτι για να σε ρίξει...

θα μπορούσα να έγραφα με τις ώρες για "χαρακτήρες" και "συμπεριφορές" ... θα μπορούσα να αναλύσω χιλιάδες κρυφά κομμάτια των ανθρώπων... 

Ξέρετε τι έχει χαλάσει τις ανθρώπινες σχέσεις; Οτι ξεχάσαμε να είμαστε άνθρωποι... βασικά ξεχάσαμε να πιστεύουμε στους ανθρώπους... έτσι πιστεύουμε μόνο στον εαυτό μας και κοιτάμε μόνον αυτόν... γεμάτοι καχυποψία, έλλειψη αισθημάτων, ζήλεια και περιφανεια... έλλειψη νοιαξιματος... 

Έχουμε γεμίσει απο συναισθήματα δανικά... πράξεις ανταλλαγής και υποχρέωσης.. 
απο λόγια τυπικά και από "έτσι πρέπει" 
εφήμερες φιλίες και μυθοπλαστικες αγάπες...

ζούμε σε πρότυπα αρνητισμού και κρίνουμε γεμάτοι κρυφό μίσος.. 
λέμε λόγια που πονάνε σε ανθρώπους που "αγαπάμε" ... κρίνουμε χωρίς να αυτοκριθουμε.. 
κατηγορούμε χωρίς συμπόνια και εξαφανίζουμε κάθε όμορφο χωρίς τύψεις... 
χτίζουμε έναν κόσμο αδιάφορο και φοβισμένο... μεγαλώνουμε παιδιά γεμάτα μίσος και χαζο-υπερηφανια... τα μαθαίνουμε να ζητούν χωρίς να δίνουν ... να διεκδικούν χωρίς να σκέφτονται ...


Και ξαναρωτώ...
ποιος νοιάζεται για μας;






Δεν υπάρχουν σχόλια: